ភាសាខ្មែរ: កunci សម្ភពនៃអតីតកាល និងអនាគត

ការណែនាំ

ភាសាខ្មែរ គឺជាភាសាជាតិនៃប្រទេសកម្ពុជាហើយមានជាង 16 លាននាក់នៅទូទាំងពិភពលោកដែលចេះភាសានេះ។ ភាសានេះមានប្រវត្តិសាស្ត្រដ៏សម្បូរបែបយូរអង្វែង ហើយជាផ្នែកមួយដ៏សំខាន់នៃអត្តសញ្ញាណខ្មែរ។

ប្រវត្តិសាស្ត្រនៃភាសាខ្មែរ

ភាសាខ្មែរជាភាសាមូនខ្មែរដែលមានដើមកំណើតនៅតំបន់អាស៊ីអាគ្នេយ៍។ ភាសានេះកាន់តែ berkembang pesat នៅសតវត្សទី 1 នៃគ.ស. ជាមួយនឹងការ उदयនៃអាណាចក្រហ្វូណាន។ នៅសតវត្សទី 7 អាណាចក្រអង្គរបាន उदयជាមហាអំណាចនៅអាស៊ីអាគ្នេយ៍ ហើយភាសាខ្មែរបានក្លាយជាភាសាផ្លូវការនៃអាណាចក្រនេះ។

អំឡុងរជ្ជកាលអង្គរ ភាសាខ្មែរបានទទួលឥทธิពលอย่างខ្លាំងពីភាសាសំស្ក្រឹត។ ឥทธิពលនេះអាចឃើញនៅក្នុងពាក្យខ្មែរជាច្រើនដែលមានដើមកំណើតពីពាក្យសំស្ក្រឹត។

ភាសាខ្មែរសព្វថ្ងៃ

នៅសព្វថ្ងៃនេះ ភាសាខ្មែរគឺជាភាសាផ្លូវការនៃប្រទេសកម្ពុជា ហើយជាភាសាដែលប្រើប្រាស់យ៉ាងទូលំទូលាយនៅក្នុងសង្គមខ្មែរ។ ភាសានេះត្រូវបានប្រើនៅក្នុងក្បួនច្បាប់ ការអប់រំ និង ஊட្យាយ។

ភាសាខ្មែរបានផ្លាស់ប្តូរយ៉ាងអស្ចារ្យអំឡុងពេលជាច្រើនសតវត្ស ប៉ុន្តែនៅតែរក្សាលក្ខណៈសម្បត្តិជាច្រើននៃភាសាមូនខ្មែរ។ ភាសានេះមានសូរសព្ទសំស្ក្រឹតជាច្រើននិងមានលក្ខណៈទូរទាត់។ ភាសាខ្មែរមានព្យញ្ជនៈ 33 តួ និងស្រៈ 23 តួ។

អានាគតនៃភាសាខ្មែរ

អានាគតនៃភាសាខ្មែរមានលក្ខណៈ tươiใส។ ភាសានេះ กำลังเติบโตและกำลัง berkembang pesat ជាមួយនឹងការ उदयនៃប្រទេសកម្ពុជា។ ការអប់រំ ការអភិវឌ្ឍន៍សេដ្ឋកិច្ច និងការទូទាត់ គឺជាปัจจัยសំខាន់ដែលនឹងជួយអភិវឌ្ឍភាសាខ្មែរឱ្យរីកចម្រើននៅឆ្នាំខាងមុខ។

តារាងស្ថិតិសាស្ត្រ

គន្លឹះที่มีប្រសិទ្ធភាព

• ส่งเสริมการใช้ភាសាខ្មែរ ในการศึกษา สื่อ และชีวิตประจำวัน
• พัฒนาหลักสูตรการสอน ភាសាខ្មែរ เพื่อให้สอดคล้องกับความต้องการของผู้เรียน
• สร้างสรรค์เนื้อหา ภาษาเขมรที่มีคุณภาพและน่าสนใจ
• สนับสนุนการวิจัย ภาษาเขมร เพื่อพัฒนาความเข้าใจในภาษา
• ส่งเสริมการแลกเปลี่ยนวัฒนธรรม ระหว่างผู้พูดภาษาเขมรและผู้พูดภาษาอื่นๆ

เรื่องราวที่น่าสนใจ

เรื่องที่ 1

มีชาวต่างชาติคนหนึ่งมาเที่ยวประเทศกัมพูชา เขาไปที่ตลาดและพยายามซื้อของ เขาชี้ไปที่ของชิ้นหนึ่งและถามว่า "นี่เรียกว่าอะไร" แม่ค้าตอบว่า "ไม่รู้นะ" ชาวต่างชาติสับสนและถามอีกครั้ง "คุณไม่รู้อะไร" แม่ค้าตอบว่า "ไม่รู้จ้า" ชาวต่างชาติหัวเราะและพูดว่า "คุณไม่รู้จริงๆ เหรอ" แม่ค้าตอบว่า "จริงๆ จ้า" ชาวต่างชาติจึงเดินจากไปโดยไม่รู้ว่าของชิ้นนั้นเรียกว่าอะไร

สิ่งที่เราเรียนรู้: อย่าคาดหวังว่าทุกคนจะรู้ทุกสิ่งเสมอไป

เรื่องที่ 2

มีครั้งหนึ่งที่มีนักท่องเที่ยวกลุ่มหนึ่งมาเที่ยวประเทศกัมพูชา พวกเขาไปที่วัดแห่งหนึ่งและเห็นพระสงฆ์รูปหนึ่งนั่งสมาธิอยู่ พวกเขาจึงเข้าไปถามว่า "พระคุณเจ้า กำลังทำอะไรอยู่คะ" พระสงฆ์ตอบว่า "กำลังนั่งสมาธิอยู่" นักท่องเที่ยวถามต่อว่า "นั่งสมาธิทำไมคะ" พระสงฆ์ตอบว่า "นั่งเพื่อให้จิตใจสงบ" นักท่องเที่ยวหัวเราะและพูดว่า "แค่แค่นี้น่ะเหรอ" พระสงฆ์ตอบว่า "แค่นี้แหละ" นักท่องเที่ยวจึงเดินจากไปโดยไม่เข้าใจว่าการนั่งสมาธิมีประโยชน์อย่างไร

สิ่งที่เราเรียนรู้: อย่าตัดสินผู้อื่นจากสิ่งที่เราไม่เข้าใจ

เรื่องที่ 3

มีครั้งหนึ่งที่มีนักธุรกิจชาวต่างชาติมาทำธุรกิจในประเทศกัมพูชา เขาไปพบกับคู่ค้าชาวกัมพูชาและพูดว่า "ผมต้องการให้คุณทำบางสิ่งบางอย่างให้ผม" คู่ค้าชาวกัมพูชารับปากและถามว่า "อะไรครับ" นักธุรกิจชาวต่างชาติตอบว่า "ผมต้องการให้คุณหาทางลดต้นทุนให้ผม" คู่ค้าชาวกัมพูชารับ