ประเทศเปรู ประเทศที่เปี่ยมไปด้วยความหลากหลายทางภูมิประเทศ ประวัติศาสตร์อันยาวนาน และวัฒนธรรมอันมีชีวิตชีวา ตั้งอยู่ทางตะวันตกเฉียงใต้ของทวีปอเมริกาใต้ ประเทศที่น่าหลงใหลแห่งนี้ได้ครอบครองพื้นที่กว่า 1,285,216 ตารางกิโลเมตร ซึ่งเป็นที่อยู่อาศัยของผู้คนกว่า 33 ล้านคน
ตารางที่ 1: ข้อมูลสำคัญเกี่ยวกับประเทศเปรู
ข้อมูล | รายละเอียด |
---|---|
เมืองหลวง | ลิมา |
พื้นที่ | 1,285,216 ตารางกิโลเมตร |
ประชากร | 33 ล้านคน |
รูปแบบการปกครอง | สาธารณรัฐประชาธิปไตย |
ภาษาทางการ | สเปน, เกชัว, ไอมาลา |
สกุลเงิน | ซอลเปรู |
ประเทศเปรูโดดเด่นด้วยภูมิประเทศที่หลากหลาย ซึ่งแบ่งออกเป็นสามภูมิภาคหลัก ได้แก่
1. ชายฝั่ง (Costa)
แนวชายฝั่งมีความยาวประมาณ 2,414 กิโลเมตร ทอดยาวไปตามมหาสมุทรแปซิฟิก พื้นที่นี้มีลักษณะเป็นทะเลทรายแห้งแล้งและมีประชากรหนาแน่น โดยมีเมืองสำคัญอย่างลิมา ทรูฮีโย และปิอูราตั้งอยู่
2. ที่ราบสูง (Sierra)
ที่ราบสูงของเทือกเขาแอนดีสครอบคลุมพื้นที่เกือบครึ่งหนึ่งของประเทศ ประกอบด้วยหุบเขาสูงราบ เทือกเขาสูงตระหง่าน และทะเลสาบที่ใสราวกระจก เมืองหลวงของชาวอินคาอย่างเมืองกุซโกและมาชูปิกชูซึ่งเป็นเมืองโบราณที่โด่งดังตั้งอยู่ในภูมิภาคนี้
3. ป่าฝน (Selva)
ป่าฝนของเปรูครอบคลุมพื้นที่ประมาณ 60% ของประเทศ เป็นพื้นที่ที่มีพืชพรรณอุดมสมบูรณ์ที่สุดแห่งหนึ่งในโลก โดยมีต้นไม้สูงตระหง่าน แม่น้ำที่ไหลเชี่ยว และสัตว์ป่าหลากหลายชนิด
ประเทศเปรูมีประวัติศาสตร์อันยาวนานสืบเนื่องมาตั้งแต่สมัยก่อนโคลัมเบีย โดยอารยธรรมที่รู้จักกันดีที่สุดคือ ชาวอินคา ซึ่งครองอำนาจในช่วงศตวรรษที่ 13-16 ชาวอินคาได้สร้างอาณาจักรอันยิ่งใหญ่ที่ทอดยาวจากเอกวาดอร์ทางตอนเหนือไปยังชิลีทางตอนใต้ และจากมหาสมุทรแปซิฟิกไปจนถึงป่าฝนของอเมซอน
ในปี 1532 ชาวสเปนได้รุกรานและพิชิตอาณาจักรอินคา ทำให้เปรูกลายเป็นอาณานิคมของสเปนเป็นเวลากว่า 300 ปี ในปี 1821 ประเทศเปรูได้รับเอกราชจากสเปน และในช่วงศตวรรษที่ 20 ประเทศได้เผชิญกับความขัดแย้งทางการเมืองและเศรษฐกิจต่างๆ
ตารางที่ 2: ช่วงเวลาสำคัญในประวัติศาสตร์ของเปรู
ช่วงเวลา | เหตุการณ์สำคัญ |
---|---|
ราว 1200 | ชาวอินคาสร้างเมืองกุซโก |
1532 | ชาวสเปนรุกรานเปรู |
1821 | เปรูได้รับเอกราช |
1980-2000 | ความขัดแย้งภายในระหว่างรัฐบาลและกลุ่มกบฏ |
2001-ปัจจุบัน | การเติบโตทางเศรษฐกิจและการพัฒนาทางสังคม |
ประเทศเปรูเป็นประเทศที่มีความหลากหลายทางวัฒนธรรมอย่างมาก ผลจากการผสมผสานระหว่างวัฒนธรรมพื้นเมืองของชาวอินคา วัฒนธรรมสเปน และอิทธิพลจากทั่วโลก
1. ศิลปะ
ประเพณีศิลปะของเปรูมีรากฐานมาจากชาวอินคา โดดเด่นด้วยภาพวาดเซรามิก สิ่งทอ เครื่องเงิน และประติมากรรม ปัจจุบัน เปรูมีศิลปินร่วมสมัยที่มีพรสวรรค์มากมาย
2. ดนตรี
ดนตรีของเปรูมีความหลากหลายมากเช่นกัน มีดนตรีพื้นเมืองของชาวอินคา เพลงพื้นบ้าน และดนตรีคลาสสิกสมัยใหม่ เปรูเป็นที่รู้จักในเรื่องเครื่องดนตรีพื้นเมือง เช่น Quena (ขลุ่ยปาน) และ Charango (กีตาร์ขนาดเล็ก)
3. อาหาร
อาหารเปรูได้รับการยกย่องอย่างสูงว่าเป็นหนึ่งในอาหารที่ดีที่สุดในโลก ผสมผสานรสชาติของชาวอินคาและสเปน อาหารที่โด่งดัง ได้แก่ Ceviche (ปลาหมักน้ำมะนาว), Lomo Saltado (เนื้อสัตว์ผัด) และ Ají de Gallina (ไก่ปรุงด้วยครีมพริก)
ตารางที่ 3: อาหารเปรูยอดนิยม
อาหาร | ส่วนผสมหลัก |
---|---|
Ceviche | ปลาดิบหมักน้ำมะนาว |
Lomo Saltado | เนื้อสัตว์ ผัก และมันฝรั่งทอดผัด |
Ají de Gallina | ไก่ปรุงด้วยครีมพริก |
Causa | มันบดที่ปรุงด้วยไส้ต่างๆ |
Pisco Sour | ค็อกเทลที่ทำจาก Pisco เหล้าองุ่น |
1. วางแผนล่วงหน้า
การเดินทางในประเทศเปรูอาจเป็นเรื่องท้าทายได้หากขาดการวางแผนที่ดี วางแผนเส้นทางของคุณล่วงหน้า จองที่พัก และซื้อตั๋วเครื่องบินล่วงหน้า โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากคุณเดินทางในช่วงไฮซีซั่น
2. เรียนรู้ภาษาสเปนพื้นฐาน
ภาษาสเปนเป็นภาษาราชการของเปรู แม้ว่าคุณจะไม่จำเป็นต้องพูดได้คล่อง แต่การเรียนรู้ประโยคพื้นฐานจะช่วยให้การเดินทางของคุณง่ายขึ้นและช่วยให้คุณมีปฏิสัมพันธ์กับคนในท้องถิ่นได้มากขึ้น
3. เตรียมตัวสำหรับที่สูง
ส่วนใหญ่ของประเทศเปรูตั้งอยู่บนที่สูงเหนือระดับน้ำทะเล อาจทำให้เกิดอาการป่วยจากการแพ้ความสูงได้ เตรียมตัวโดยดื่มน้ำมากๆ พักผ่อนให้เพียงพอ และหลีกเลี่ยงการออกกำลังกายหักโหมในช่วงวันแรกๆ
4. เคารพวัฒนธรรม
เมื่อเดินทางในประเทศเปรู เป็นสิ่งสำคัญที่จะเคารพวัฒนธรรมของท้องถิ่น แต่งกายสุภาพ เรียนรู้ขนบธรรมเนียมท้องถิ่น และเคารพสถานที่ทางประวัติศาสตร์และศาสนา
1. การปีนเขาชอลลาปัมปา
ชอลลาปัมปาเป็นที่ราบสูงที่ตั้งอยู่ในเทือกเขาแอนดีสของเปรู ที่นี่เป็นที่รู้จักในฐานะ "เมืองในท้องฟ้า" เนื่องจากมีรูปร่างคล้ายเมืองที่มีถนนและอาคารที่ทำจากหิน นักปีนเขาหลายคนพยายามที่จะพิชิตชอลลาปัมปา แต่เพียงไม่กี่คนที่ทำสำเร็จเนื่องจากเส้นทางที่สูงชันและสภาพอากาศที่ไม่เอื้ออำนวย
2. การขโมยหินแห่งมาชูปิกชู
ในปี 1912 นักสำรวจชาวอเมริกันชื่อไฮแรม บิงแฮม ได้นำหินขนาดใหญ่ 400 กิโลกรัมออกจากมาชูปิกชูไปยังมหาวิทยาลัยเยล หินเหล่านี้ถูกใช้เป็นส่วนหนึ่งของวิหารแห่งแสงอาทิตย์ ต่อมาในปี 2011 เปรูได้ร้องขอให้มหาวิทยาลัยเยลส่งคืนหินเหล่านี้ และในปี 2012 หินเหล่านี้ก็ได้รับการส่งคืนให้กับเปรู
3. เทศกาล Inti Raymi
Inti Ray
2024-08-01 02:38:21 UTC
2024-08-08 02:55:35 UTC
2024-08-07 02:55:36 UTC
2024-08-25 14:01:07 UTC
2024-08-25 14:01:51 UTC
2024-08-15 08:10:25 UTC
2024-08-12 08:10:05 UTC
2024-08-13 08:10:18 UTC
2024-08-01 02:37:48 UTC
2024-08-05 03:39:51 UTC
2024-09-06 08:23:11 UTC
2024-09-06 08:23:39 UTC
2024-10-17 01:33:03 UTC
2024-10-17 01:33:03 UTC
2024-10-17 01:33:03 UTC
2024-10-17 01:33:03 UTC
2024-10-17 01:33:02 UTC
2024-10-17 01:33:02 UTC
2024-10-17 01:33:02 UTC
2024-10-17 01:33:02 UTC